Na stole leżała mapka terenu pod nasze przyszłe osiedle. Wieś Stanowice obie znamy dość dobrze, bo mieszkamy tam od kilkunastu lat, jednak nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. „Wydaje mi się, że mieszkasz niedaleko, prawda?” zapytała Dorota. „Niedaleko? … ja mieszkam dokładnie na wprost!”
Zrównoważony rozwój to oczywiście produkowanie jak najmniejszej ilości dwutlenku węgla i recykling. Ale to także wtedy, kiedy wszystkie dzieci chodzą do szkoly: dzieci z niepełnosprawnościami, dzieci romskie, inne dzieci.
Z tego względu, że jestem opiekunem Vierusi, mam zakaz pracy. Dlatego wziąłem udział w kampanii społecznej zorganizowanej przez Instytut Spraw Obywatelskich. Nie mam dużo czasu, ale mam trochę, i mogę kreatywnie go wykorzystać i do tego dorobić.
Mówią, że potrzeba jest matką wynalazku. Potrzeba, jak żarówka w kreskówkach, zabłysła wkrótce po tym jak Fundacja Krok po Kroku otworzyła swoje drzwi pacjentom. Tego dnia, we wspomnianych drzwiach Fundacji stanęła pewna matka właśnie – starsza, zmęczona kobieta; i nieco młodszy, uśmiechnięty i ufny mężczyzna. Obiecali, że zajmą tylko chwilię. Drzwi zamknęły się za nimi ponownie 40 minut później. Zostały po nich puste krzesła, ta niewygodna historia i owa paląca potrzeba.
