Mikropolaryzacja to przezczaszkowa stymulacja kory mózgu oraz modulacja pobudliwości i neuroplastyczności komórek nerwowych. Jest to metoda nieinwazyjna, bezbolesna i bezpieczna w wykonaniu. Wymaga ona użycia 2 elektrod o powierzchni przekroju 25-35 cm2, przez które doprowadza się słaby prąd o wartości 1-2 miliamperów.

Aby przeprowadzić stymulację kory mózgu (np. części motorycznej, wzrokowej, ośrodka mowy, pamięci lub koncentracji) należy umieścić jedną elektrodę na powierzchni czaszki nad daną reprezentacją korową, a drugą na leżącej po przeciwnej stronie części czoła. W zależności od polaryzacji, kora mózgowa jest albo aktywizowana – pobudzana tzw. anodalnym tDCS, albo hamowana w swojej aktywności katodalnym tDCS.

Istnieje wiele wskazań do zastosowania mikropolaryzacji mózgu metodą tDCS. Decyzję o kwalifikacji do metody podejmuje lekarz – neurolog. Wśród wskazań znajdują się m.in.:

• Zaburzenia napięcia mięśniowego, np. w wyniku urazu mózgu (udar, Mózgowe porażenie dziecięce)
• Afazja motoryczna, problemy z komunikowaniem się werbalnym, rozumienie mowy
• Stany depresyjne
• Przewlekły ból
• Nadpobudliwość
• Trudności w uczeniu się i koncentracji uwagi
• Zaburzenia koncentracji, pamięci
• Zaburzenia psychoemocjonalne

• Ciała obce, metalowe klipsy, implanty
• Nowotwór
• Rozrusznik serca
• Ciąża
• Zastawka mózgowa
• Padaczka*

*– nie jest to przeciwskazanie bezwzględne.

Cykl terapeutyczny wymaga codziennych sesji od kilku do kilkudziesięciu minut w ciągu kolejnych 10 dni (konieczna jest systematyczna terapia z przerwą nie dłuższą niż dwa dni). Przy dobrych efektach terapii wskazane jest powtórzenie cykli, ale nie wcześniej niż po trzech miesiącach. Zabieg jest nieinwazyjny i bezbolesny. 

Naj­lep­szy efekt uzy­sku­je się przy po­łą­cze­niu mi­kro­po­la­ry­za­cji prze­zczasz­ko­wej z neu­ro­re­ha­bi­li­ta­cją, gdyż u podło­ża po­la­ry­za­cji i pro­ce­sów ucze­nia be­ha­wio­ral­ne­go le­żą te sa­me me­cha­ni­zmy neu­ro­nal­ne, a wy­wo­ła­na elek­trycz­nie bier­na mo­du­la­cja ko­ry przy­spie­sza i uła­twia uzy­ska­nie mak­sy­mal­ne­go efek­tu po tre­ningu fi­zjo­te­ra­peu­tycz­nym. Z tego powodu w Fundacji Krok Po Kroku łączymy działanie prądu z terapią fizjoterapeutyczną, logopedyczną, psychologiczną lub pedagogiczną, tlenoterapią hiperbaryczną, a w przypadku stymulacji kory wzrokowej – z terapią wzroku.

Celem prowadzenia mikropolaryzacji mózgu metodą tDCS jest odtworzenie naruszonych funkcji  nerwowych, ponieważ prowadzi ona do optymalizacji stanu funkcjonalnego tkanki nerwowej.  Potencjalne korzyści ze stymulacji wybranych obszarów mózgu to np.: u chorych z zaburzeniami ruchowymi: normalizacja napięcia mięśni, zmniejszenie wyrazistości patologicznych odruchów i nieprawidłowych postaw, zwiększenie ilości prawidłowych odruchów, nabycie nowych nawyków ruchowych jak np. pełzanie, siedzenie, stanie, chodzenie, wprawne ręce, u chorych z zaburzeniami logopedycznymi: wywołanie pojawienia się nowych dźwięków i słów, poprawę wymowy, zwiększenie stopnia rozumienia mowy, u chorych z zaburzeniami funkcji wzrokowej: zwiększenie ostrości wzroku, zmniejszenie oczopląsu, zmniejszenie kąta zeza oraz rozszerzenie pól widzenia.

Uwaga: to jedynie przykładowe korzyści, jakie daje zastosowanie terapii mikropolaryzacją mózguetodą tDCS. Efekt terapeutyczny zależny jest od wybranego obszaru stymulacji.